Doing Good Works Podcast
For this third season, the Unbossers Podcast takes on a new chapter: it becomes the Doing Good Works Podcast. The previous seasons remain available, but from now on we switch to Dutch. On our Unbossers YouTube Channel, you can still follow every episode with subtitles.
I, Nick Van Langendonck, will take you further along the journey from my book Doing Good Works. What does it mean to do good in the workplace? And how can we show that it truly works?
Guided by faith, hope, love, wisdom, justice, courage, and temperance, I sit down with ordinary people building extraordinary companies — honest, sharp, and inspiring.
Doing Good Works Podcast
Lange Tafel Sessies met Oprichter Filoes , CEO Airclima en Hoofd Performance Corporate Banking Belfius
Tijdens de Lange Tafel-etentjes die Nick elk kwartaal organiseert gaat Gen Z’er Lorenz Streffer van Podcast for Talent in gesprek met de deelnemers, die net zoals Nick op zoek zijn naar wat het Goede doen op de werkplek betekent. Lorenz legt hen verrassende vragen voor waar veel startend talent mee zitten.
Welkom bij Podcast Goeth, waar wij op zoek gaan naar antwoorden op jouw vragen. Vanavond zijn wij de gast bij het Unboschnetwerk van Niek van Langendonk in zijn lange tafel. En hebben hier drie sprekers bij ons: Michel Cuvel. Cuvelie? Thomas Heilen en Astrid Lehmanns. Drie zeer erg vage en zeer inspirerende sprekers, die ons vandaag iets meer gaan vertellen over wie ze zijn, wat ze doen. En ook met ons twee zeer interessante vragen gaan bespreken rond hoop en fatalisme. Ja, we gaan diep vanavond. Maar om te beginnen, zou ik eerst even het woord willen laten aan Michel om jezelf kort voor te stellen, wie je bent, wat je doet en wat u vanavond hier brengt.
SPEAKER_01:Ik ben Michel Kubel, ik ben bestuurder van een familiaal koeltechnisch bedrijf in Kontig. Wij bouwen koelcellen voor de hele brede koude techniek, zijn van bloemen tot farma. Over heel West-Europa. Ik ben daar verantwoordelijk voor de projecten. Ik ben projectdirecteur, dus alles wat in uitvoering gaat, passeert langs mij.
SPEAKER_03:Ik heb nog eens een vraag voor u. Je bent actief binnen een familiebedrijf. Wat is de grootste uitdaging van te werken in een familiebedrijf?
SPEAKER_01:Ik denk de juiste balans vinden binnen de familiale medewerkers. We zijn met 45, maar er zijn vier daarvan familie. Om daar de juiste balans in te vinden en te zorgen dat we elkaar open kunnen zijn in wie we zijn en waar we goed in zijn, om dan de juiste bouwstenen te vormen in de organisatie.
SPEAKER_03:En wat is het grootste voordeel aan zo'n familie?
SPEAKER_01:Het feit dat dat gewoon heel tof en gezellig is, dat het de sfeer die wij als familie zelf hebben, wij hebben een heel hechte familie überhaupt eigenlijk, dat we dat kunnen doorzetten in een bedrijf, en dus eigenlijk met iedereen omgaan, alsof het onderdeel is van de familie en niet iemand die voor u werkt of die.
SPEAKER_02:Samen aan die kaart trekken.
SPEAKER_01:Geen nummertjes, maar iedereen is iedereen is uniek als lid van dat bedrijf, als familielid van dat bedrijf.
SPEAKER_03:Als je over de kargetrekers spreekt, zijn meestal met fruitstapjes bij.
SPEAKER_02:Ik heb erbij, trouwens. Ik kan ze niet uitdelen aan iedereen als nieuwe blikjes.
SPEAKER_03:Al wie luistert, files. Alleen maar aanraden, maar ik ga ook even het woord laten aan u, Thomas, maar zelf uitleggen wie je bent, wat je doet en wat je vanavond hier brengt.
SPEAKER_02:Ik ben de saapjesman, de Filo. Nee, Thomas dus. Ik ben iets meer dan tien jaar geleden een bedrijfje gestart uit iets wat ik voor mezelf maakte. Het is eigenlijk gewoon puur gegroeid vanuit mezelf. En op een gegeven moment vroegen mensen rond mij: kunnen we dat niet kopen. De dag van vandaag heb ik altijd niet het gevoel dat ik een bedrijf aan te runnen ben, maar gewoon mijn eigen aan het zijn. En vanaf dat ik beslissingen wil maken van. Nu moet ik als een bedrijfsleider denken, zijn meestal foute beslissingen. We zijn eigenlijk voorgehouden, ik blijf gewoon door ding te doen. En uiteindelijk ontstaat er wel een heel ecosysteem rond mij. En palabrik ik een beetje rond, kom ik bij Nick terecht hier, wat een goede vriend is, die dat ook met mij dat eerste zetje heeft gegeven, om eigenlijk met files wat serieuzer te starten. Zo ben ik eigenlijk hier terecht gekomen. En ik merk soms, ja, ik ben misschien niet, ik zit niet meer binnen die grote corporate structuren. Maar ik denk juist te kunnen meegeven aan mensen om eigenlijk je eigen te kunnen blijven en bewust te blijven in het leven, dat je langs twee kanten nog wel wat van elkaar kunt hebben. Dus daarom dat ik hier ook wel graag aanwezig ben.
SPEAKER_03:Aan de oorsprong van je huidige bedrijf, ligt een burn-out. Op je website staat te lezen dat je een top job had en met een top werk en een top leven. En dat jij de laatste persoon was die een burn-out zou kunnen hebben, dat heb je niet trouwens geschreven. Ik heb dat altijd bewaard. Wat denk jij, als je er echt op terugkijkt, wat de grootste facte of je grootste reden was, dat jij toch een burn-out hebt gehad, als ik heel even ga teruggraven naar mijn studententijd.
SPEAKER_02:Ik zat misschien niet altijd op mijn plaats in de juiste school of in de juiste richting, bleef altijd wel volhouden tegen mijn goesting, hoord ik ook niet de gemakkelijkste student was, is eraf gestudeerd. Uiteindelijk gaat je verder studeren. Uiteindelijk gaat je binnen een bedrijf werken. Je doet dat goed. Je gaat ervoor. Maar op een gegeven moment begon ik eigenlijk te voelen: wat denk ik eigenlijk om doen. En dat begint dan op een gegeven moment dat lichamelijk letterlijk te weken. Je begint ongezonder te worden. Alles begint moeilijker te lopen, je relaties gewoon moeilijker. En een vorm van bewustwording is dan beginnen optreden, heeft zich opgedrongen. En daarvoor moest ik toch even heel hard tegen de muur lopen en moest ik na een externe iemand tegen mij zeggen: jij is even thuis blijven. En je zien wat er gebeurt. En dan is er eigenlijk stiljes aan, een nieuwe wereld beginnen opengaan. En die sapjes hadden ook al plaats binnen mijn vorige job, binnen dat bedrijf. Maar dat is dan eigenlijk meegegroeid, want het was een deel van mezelf en gezondheid en mensen gelukkig willen maken en mensen helpen in hun zoektocht naar gezondheid. Ja, dat is bij mij toch wel een centraal punt beginnen worden. En niet zozeer het sapje aan zich, maar eigenlijk heel de filosofie die erachter zit. Maar ik had een veel commerciëler bedrijf kunnen oprichten. Door beslissingen te nemen die dat veel commerciëler zijn, maar die daar volledig indruizen met gezondheid en puurheid en dingen. En ik heb die dan uiteindelijk ook niet genomen, dus ik maak het mij soms een beetje moeilijk. Dat is een fout woord, want eigenlijk maakt het mijn eigen gemakkelijk dat ik met mijn eigen in conflict moet gaan, maar dat is soms commercieel, een ander verhaal. Maar eigenlijk denk je dat Filoes ook een beetje meer een rebelse actie is tegen alles wat er zich in de supermarkten af bevindt, of zelfs in het bedrijfsleven soms dat echt alleen maar financieel gedreven vooruit gaan, terwijl het dat echt niet de key is in het leven.
SPEAKER_03:Een heel mooie filosofie. Michel, jij doet aan koelingstechnologie. Thomas, jij heeft koud geprezen stapjes, en dan hebben we hier nog een hele coole bankier naast ons. Dat gaat Astrid. Astrid, ik ga meteen het woord aan u laten, want u heeft een heel interessant direct al afgelegd bij verschillende banken hier in België. Maar ja, wie ben je, wat doe je? En wat brengt u vanavond hier?
SPEAKER_00:Ik ben Astrid. Ik ben mama van twee hele leuke meisjes, Loren en Margot. En ja, ik werk eigenlijk al mijn hele leven in de financiële wereld. En ik ben daar ongelooflijk bizar in gewonnen. Want dat was totaal het planning. Ik heb nul economische achtergrond. Ik ging eigenlijk in het onderwijs gaan, Nederlandse, Engelse en geschiedenis geven. Maar ik heb dan de toenmalige baas van de levensverzekering, KWC op de Almar leren kennen, in Leuven. En daar op een bierkaartje is het verhaal echt gebeurd. Ik ben bij KWC begonnen, dan Agent Insurance, en nu al een achthal bij Belvis. Maar ik nu in de omgeving van de corporate wereld zit, dus wij proberen, of ik probeer, maar we zijn met heel veel mensen, maar ik probeer dat zelf natuurlijk ook, om eigenlijk onze rol is: de samenleving vorm te geven. En dat is nu heel raar, maar een bank beslist eigenlijk door je krediet te geven en door uw krediet te geven, of nee te zeggen op een krediet. Wacht komt er wel in de maatschappij of wat komt er niet. Ik vind dat een immensum druk, maar dat is natuurlijk het mooiste wat er is, dat je kunt meebeslissen over waar de goeie zijn. Dat is ook een grote verantwoordelijkheid. Die je moet nemen met alle aspecten daarin, ESG. Ik ben daarin gesukkeld, zoals ik tot nu toe in alles gesukkeld ben. Ik amuseer mij daar en ik probeer binnen de bank een beetje warmte te brengen en enthousiasme.
SPEAKER_03:Ik vind het wel interessant dat je zo meteen het perspectief aanhaalt dat je zo'n grote impact hebt op de maatschappij. Want je zit nu al twintig jaar inderdaad in de financiële wereld, zowel bij KWC, Agri Insurance, Belfuse. Je hebt ook al heel lang meegemaakt: 9-11, Trump 1, Trump 2. De financiële crisis. En ik zou je willen weten wat het zwaarste moment was in uw carrière tot nu toe.
SPEAKER_00:Los van de persoonlijke ervaring of bepaalde werkdingen, werktuicombinaties, denk ik dat het zwaarste was. Nee, het is eigenlijk wel eigenlijk persoonlijk. Toen ik bevallen ben van mijn tweede dochter, Margot. Op dat moment ik verantwoordelijk voor marketing voor de levensverzekeringen bij Agence. En ik had al op LinkedIn gezien dat er iemand anders met een job had. Dus ik weet nog dat ik terugkwam na mijn bevallingsverlof en dat ik dan geroep had en zeg, ja, er is hier van alles veranderd. Je hebt uw job kwijt. Maar we gaan nu iets anders laten doen. Want ja, nu je een tweede kind hebt, denken we toch dat je misschien zo hard een keer gaat kunnen werken. En ik kan ik u wel verzekeren dat dat van. Ik spreek nu of het ergste voor de samenleving? Uiteraard niet. Want ik ga ook die vraag kunnen stellen. Maar voor mij was dat wel een zeer impactvolle gebeurtenis. Maar dat is uiteindelijk, ik weet niet hoe jij naar het punt hoop of de vraag hoop wilt geraken. Maar ik weet dat ik toen gezegd heb, ga dat wel moeten laten bezinken. Ik heb gezegd, ik ga twee dagen wel terug naar huis gaan en daarover nadenken. En ik heb eigenlijk heel veel geluk gehad dat dat in de beginfase van zo. Je hebt zo van die fases: het digitale, en dan heb de data en dan heb je alles wat AI is, dat is nu overal. En dat was toen het begin van zo'n beetje een digitale fase. En dan heb ik de functietitel gekregen om verantwoordelijk te worden van de digitale strategie. Waar ik op dat moment niet blij mee was, want ik was heel blij in mijn oude functie. Maar ik weet dan dat ik teruggegaan ben gezegd, ik ga dat doen, maar ik moet daar wel veel voor leren en opleiding. Een opleiding daar verleer ik gevraagd. En dus op die manier toch in gevoel.
SPEAKER_02:Als zich opdringt, moet je soms niet direct afzien. Want dat is leven dat eigenlijk voorzien.
SPEAKER_00:Maar je moet wel. Want ik had wel door als ik nu reageer dan afstand nemen en dan zien wat kan ik daaruit halen. En voor hetzelfde geld is dat ook niks. Want alleen emotioneel doet dat wel pijn. Dus dat is moeilijk ook voor die mensen daarachter.
SPEAKER_01:Soms is het ook belangrijk om te durven ook gewoon in het diepe te springen. En niet altijd schrik hebben van het diepe. Je zult uiteindelijk ook wel een stukje leren. En het leven is al en op staan. Elke beslissing kan een goede bespreken.
SPEAKER_00:Dat is eigenlijk zelf niet. Dus dikwijls zijn de dingen dan zo gebeurd dat ik daar dan achteraf blij mee. Maar ik ben wel heel zo jaloers dat je wel zo springt. Of gedwongen echt moeten springen. Het kan een ander debat zijn. Maar soms denk ik van ik wil eigenlijk zelf ondernemen. Ik zal vooral toch graag begrafenis ondernemer. Al gaan ze nemen. Dat is mijn eerste vraag naar u doet dat jij ook zelf voor lijken.
SPEAKER_03:Jullie zijn er al iets aan het doen. Ik wil geen vragen stellen, maar voor we te afwijken, ga ik toch even een vraag tussen gooien, ik heb nu niet gedacht, dat wil ik over Kool Celsen voor lijken in spreken. Jullie hebben waarschijnlijk allemaal al meegemaakt. De nieuwe generatie, de Gen Zeers, die kunnen er niet genoeg van krijgen. Die wilt meteen invliegen. En vanaf dag één, als ze door het deur stappen, heb je elke al het gevoel dat zij de CEO worden van deze bedrijf. Die hebben heel hoge ambities, en het kan maar niet snel genoeg gaan voor die generatie. Ik herken mij daar zelf ook heel hard in, ik ben zelf ook zo geweest, of ik ben nog steeds zo. Maar voor die generatie kan het soms wat traag gaan. Zeker als ze dan beseffen dat ze niet vanaf dag één de CEO zullen worden van dit bedrijf, kan het soms ook wat tegenzitten. Mijn vraag naar jullie eigenlijk is: hoe jullie als jonge professional omgingen met je momenten dat het wat tegenzet, of wat traag ging, en hoe jullie dan voor jullie zelf de hoop hebben behouden dat het toch nog goed zal komen.
SPEAKER_01:Ik denk dat daar vooral belangrijk is, is een beetje het grotere plaatje te blijven kijken. Een persoonlijke ambitie om iets sneller te gaan, zou alleen maar positief kunnen uitraaien als de impact rondom u ook daar een voordel in kan hebben. En ik denk dat dat een beetje belangrijk is, omdat sommige dingen mogen eraf gaan en je moet wel misschien rap willen gaan. Maar alleen maar als dat rondom u een meerwaarde betekent voor de organisatie of voor uw persoonlijk leven of uw partner of je gezin daarom voorordelen kan hebben, denk ik dat dat kan. Maar ik denk niet dat dat een drijf weer op zich mag zijn, het moet altijd maar rap en rap kunnen gaan. En ik denk dat dat is iets wat wel een beetje typisch is aan de jonge generatie. Dat komt nu helemaal door dat zij opgegroeid zijn met die smartphone en heel snel informatie te krijgen, terwijl wij nog uit de generatie komen waar informatie veel trager tot ons kan. Ik denk wel dat de jeugd daar ook niet aan kan doen. Dat is nu helemaal gewoon de maatschappij die zich nu gevormd heeft. Dus dat denk ik aan ons om te zien hoe kunnen wij dat zo goed mogelijk inschakelen in ons bedrijf en hoe kunnen wij daar het voordeel ook uithalen uit die zin om alles snel te laten gaan.
SPEAKER_03:Wat heeft u dat bij geholpen om dan het gegeldige plaatje toch te behouden?
SPEAKER_01:Ik denk door gewoon af en toe een keer afstand te nemen en een keer te kijken van oké, wat kan het voordeel voor iedereen zijn. Ik denk dat dat gewoon een persoonlijkheid is om, zeker als ze in een bedrijf zijn, op de leidinggevende functie. Om niet te kijken naar wat doen we zelf en wat is mijn rol daarin, maar wat is de hele rol van alle mensen waar ik leiding aan geef. En daar gewoon vooral proberen open naar te lekker te kijken. En niet meteen alles af te blokken. Wat er rap, al nee, die gewoon allemaal op zitten inderdaad, en dat kan niet. Ik sta er open voor en kijken of dat toch positieve impact kan hebben op de organisatie.
SPEAKER_00:Ik heb eigenlijk zo een beetje de twee aspecten dat ik veel probeer. Als ik jong was zelf toe te passen, en ik wil merk, nu dat ik dat ook altijd herhaal ben jongen. Dat is dat ik, zeg, maar normaal gezien is een carrière langer dan 40 jaar. Dus als je dat nu op een tijdslijn ziet, dan gaat normaal gezien op die 40 jaar ook alles meemaken. Je ga opeens een promotie krijgen dat je niet verwacht had. Je gaat in willen dat je niet krijgt. En bekijk dat ook als een soort lijn, wat dat geluk zit in al die dingen die nu gaan overkomen en elk ding daarvan heeft waarde. Dus ja, die 40 jaar, of dat je een ambitie hebt van ik wil maar tien jaar werken en moet zo op gaan dat ik het tien jaar binnen ben, dat had ik nu niet. Dat is iets wat ik zelf heel hard had, gaan ze een tijd van oké, ik wil dit heel lang doen. Ik werk ook heel graag. Dus ja, dan ga ik alles meemaken en laat me daar dan van genieten. En tweede, voor mij, wat superbelangrijk was, is als ik omgeven werd door mensen die veel meer konden dan ik zelf, wat in de meeste gevallen zo is. Ja, dan zet u dat wel heel snel terug met je voetels aan de randje. En dat probeer ik dan ook met jongeren te doen, van u continu proberen te tonen wat ze nog kunnen leren. En ik merk wel dat dat heel snel de voetjes terugzet. Maar niet met de ambitie om te zeggen, dat is niet zwaar. Maar de ambitie van kijk waar je nog niet hebt aangedacht. Kijk wat ook nog kan. Dan merk ik wel dat die frustratie van ik groei niet op genoeg heel snel weg is. Maar ze mogen mij naar stoel hebben, daar gaat dat niet over. Maar als je even terug ziet. Je denkt, zie mij er eens gaan. Hoe ben ik hier bezig? Zie mij hier alles presenteren voor een rechting. Dus als je een paar vragen krijgt waar je niet op kunt antwoorden. En even terug: waarom kan ik daar niet op aan doen? Ah, ik heb dat nog niet gedaan, ik ben daar nog niemand genoeg voor. Is dat slecht? Nee, maar kijk, tof, je hebt ook keihard te leren. En dat helpt ook een beetje naar middelheid voor jezelf. Ontzelf hebben we dat ook voor.
SPEAKER_01:En ik denk dat je dan ook juist meer leert. Want als je al denkt van op voorhand van ik weet het toch allemaal al, dan gaat hij niet openstaan om dingen te leren. Want dan ga je ervan uit van ja, waarom zou ik mee gaan, we kennen toch al.
SPEAKER_00:En dan heb ik het wel heel moeilijk. Met die bepaalde generatie, maar dat hoeft niet per se een generatie te verder.
SPEAKER_01:Nee, nee, nee.
SPEAKER_00:Maar dat is van ja, oké, als je effectief continu blijft denken, ik heb hier niks te leren, dan denk ik, ja, dat vind ik niet.
SPEAKER_02:Ik denk dat het belangrijk is. Dat vergeet je als jong iemand. Want alles lijkt zo traag te gaan als jong. Niks gaar heb genoeg. De les duurt veel te lang. In mijn geval was dat zo. Maar als ik naar mezelf zou kunnen terugkijken, op de momenten dat ik carrière aan het bouwen was binnen het bedrijf waar ik werkte, zou het gewoon zijn: heb vertrouwen. Je hebt trouwen dat het goed komt. Ook al is het niet nu. Het gaf via hun weg komen, de promotie, dat je niet verwacht. Je moet altijd zien dat je het beste van je eigen blijft geven, naar je eigen toe. En niet zozeer naar je omgeving of je familie of de baas of waarver. Blijf gewoon doen wat je graag doet en heb vertrouwen dat life will provide. Komt dan wel. Een van mijn drijfveren was. Ik was binnengekomen van onderaan de ladder binnen een Amerikaans beursgenoteerd bedrijf. Mijn ding was: hoe kan ik hier zo snel mogelijk, zoveel mogelijk geld verdienen. Ah, wacht. De verkopers, die verdienen meer, die hebben een auto gaan verkopen. Ah, wacht, moet sales manager worden? Ah, ja, want die verdienen ook wel meer. En op een gegeven moment verdiende Xaantal een loon van een bepaald niveau, en dat wordt dan je gouden kooi. En dat zorgt er dan eigenlijk voor, dat je er ook niet meer kunt uitstappen, want je hebt dat voor je eigen opgelegd. Maar eigenlijk is dat gewoon, en dan is voor mij die bewustwording opgetreden, leven heeft gezegd, gaat thuisblijven. Hier is een ziekteuitkering en zie maar dat je het ermee regelt. En eigenlijk is dat best: je kunt langs de ene kant kijken hoe kan ik upgraden, hoe kan ik eigenlijk langs de andere kant. Ervoor zorgen dat je kosten of je manier van leven gewoon wat anders wordt. Wat meer in connectie met geen rondu en het spaarzamen. En mijn advies: dat een jongere zou zijn, heb vertrouwen. Het leven gaat u wel van alles leren, goed en slecht. Maar in de eind gaat het goed zijn. Dat past eigenlijk een beetje in het concept van Niek. Want eigenlijk sluiten we daar banaan op een heel dunne lijn met geloof. Mijn lieve vrouw is Marokkaans, is heel sterk met islam opgegroeid. Ik heb de islam ook omarmd, omdat je daar heel goede dingen heb in gevonden. Inderdaad, dat vertrouwen. Inshallah. Moeten we soms gewoon zeggen. Wij krijgen het niet opgelopt. En dan denk ik altijd aan de Marokkaan, Inch'Allah zeggen. Maar inderdaad. Indien God het wil, is het voor mij of niet. Het bedoeling is dat je eigen zo weinig mogelijk frictie op ligt, want dan gaat je levenskwaliteit achteruit. En dan gaat de achteraf spijt van hebben. Als ik mij toen niet zoveel zorgen had gemaakt in die jaren dat het wat minder ging. Als ik weten dat dat allemaal wel goed kwam en relatief was. Je had er filosoof gemaakt. Ja, inderdaad.
SPEAKER_03:Filosoof. Deuk zijn met de kleine Ben ook. Niekie dat ook al gezien. Ik vind het echt een heel heel boeiend gesprek. Maar helaas gaan we nog. We hebben zes podcast geplant op één avond. Dus dat is gek het. Is er een timing? Oh, my god, wat een. Neem mee vertrouwen, het grote plaatje. En vooral ook ja niet ontevreden zijn als je nog iets hebt te leren. Dan neem ik even in deze gesprek. En wil ik jullie vooral bedanken voor jullie tijd en moeite. En ja, wens ik jullie nog een fijne avond en smakelijk keten. Heel aangenaam.
